tag:blogger.com,1999:blog-3584502965615854472024-02-07T21:11:41.095+02:00E la Nave VaΕνα blog για soul trippers.Tammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.comBlogger52125tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-90985460354736466812015-07-15T13:04:00.000+02:002015-07-15T13:07:42.991+02:00"Σ' αυτή τη χώρα"<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/3Sgz5BtOFkY/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/3Sgz5BtOFkY?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
Στίχοι: Τάμμυ Τσέκου<br />
Mουσική, ερμηνεία: Απόστολος Ρίζος<br />
<br />
Σ’ αυτή τη θάλασσα που στέρεψε η ελπίδα<br />
άμμος σηκώνεται καυτή και μας σαρώνει<br />
ανάσα δράκου τον αέρα μας στεγνώνει<br />
σκίζει ο άνεμος τη μόνη μας σελίδα.<br />
<br />
Σ’ αυτή τη χώρα που τη σκέπασε το χιόνι<br />
χώμα δε βρίσκει τριαντάφυλλο να ζήσει<br />
σε μια φωλιά γυρίζει η άνοιξη ν’ ανθίσει<br />
και βρίσκει μέσα πεθαμένο χελιδόνι.<br />
<br />
Σ’ ένα κουτί κοιμάται απόψε η ιστορία<br />
μην την ξυπνήσετε και κάντε ησυχία<br />
σ’ ένα δωμάτιο στο απέναντι μπαλκόνι<br />
ένα ρολόι που χτυπάει με σκοτώνει.<br />
<br />
Αυτή η μάνα που μας στέρησε το γάλα<br />
θέλει με δάκρυ να ποτίσει την αυλή της<br />
θέλει με αίμα να δροσίσει το κορμί της<br />
κι όταν της δώσεις όλα αυτά, ζητάει κι άλλα.<br />
<br />
Σ’ αυτή τη χώρα που τη σκέπασε το χιόνι<br />
χώμα δε βρίσκει τριαντάφυλλο να ζήσει<br />
σε μια φωλιά γυρίζει η άνοιξη ν’ ανθίσει<br />
και βρίσκει μέσα πεθαμένο χελιδόνι.<br />
<br />
Σ’ ένα κουτί κοιμάται απόψε η ιστορία<br />
μην την ξυπνήσετε και κάντε ησυχία<br />
σ’ ένα δωμάτιο στο απέναντι μπαλκόνι<br />
ένα ρολόι που χτυπάει με σκοτώνει.Tammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-84923252080862585322012-10-28T11:58:00.001+03:002012-10-28T16:44:55.426+03:00Γυμνός σ'ένα παγκάκι<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS60wvBaJGSclqcsQbUOvU58DEAs6Y00_ZbN5-Zprkdk1QKMEs30faS5-lLE7ok2CeLDgLRFZWPUyLJmSf2OVJtEpZYwEBGQtqTwMQXXhRDkK5d2i6rj2v45K5enDq5MemOj-vfpt9BcB2/s1600/heuakt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS60wvBaJGSclqcsQbUOvU58DEAs6Y00_ZbN5-Zprkdk1QKMEs30faS5-lLE7ok2CeLDgLRFZWPUyLJmSf2OVJtEpZYwEBGQtqTwMQXXhRDkK5d2i6rj2v45K5enDq5MemOj-vfpt9BcB2/s1600/heuakt.jpg" /></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Xωρίστηκαν με
ουρλιαχτά έξω από ένα θάλαμο αερίων τον Απρίλιο του ‘43. Εκείνη κουνούσε το
χέρι και του φώναζε να μη φοβάται, μέχρι που η πόρτα έκλεισε με μια βαριά
στρόφιγγα και τη ρούφηξε για πάντα μέσα της.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Ήταν η τελευταία φορά που την είδε. Αδύνατη, χλωμή, τρομαγμένη.</span><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Όταν τέλειωσε ο
πόλεμος και γύρισε στη Θεσσαλονίκη, γνώρισε πολλές μαμάδες. Φρόντισε γι’ αυτό η
Επιτροπή Πρόνοιας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για τον επαναπατρισμό
των αιχμαλώτων. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όλες όμως ήταν μαμάδες για
λίγο - καμιά δεν τον άντεχε για πολύ. «Αυτό το παιδί είναι τρελό», «διχασμένη
προσωπικότητα», «αναξιόπιστος και ψεύτης». Κρυφάκουγε πίσω από τις πόρτες του
ορφανοτροφείου που τον επέστρεφαν οι ανάδοχοι γονείς. Εκείνος, τσιμουδιά όταν
τον ρωτούσαν οι καλόγριες τα καθέκαστα. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι έπειτα, ξύλο με τη βίτσα, όρθιος τιμωρία
στο πλυσταριό, νηστικός ως την άλλη μέρα. Αλλά ποτέ δε μαρτύρησε. </span><br />
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Στα 18 το ‘σκασε.
Οι εφημερίδες βοούσαν για μέρες για το βιασμό μιας 30χρονης και το στραγγαλισμό
μιας μεσόκοπης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>– και οι δύο είχαν βρεθεί
στο ίδιο πάρκο, νεκρές, μέσα σε λίγες μέρες. Την τρίτη φορά τον έπιασαν. Οι
συγγενείς των θυμάτων - όλες αγαπημένες γυναίκες <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάποιων – τον έφτυναν καθώς περνούσε σκυφτός
από μπροστά τους στο δικαστήριο. Δεν είπε ποτέ λέξη. Οι δικαστές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αποφάνθηκαν ότι πρόκειται απλά για έναν παρανοϊκό
μισάνθρωπο και τον έστειλαν στο τρελάδικο. Οι γιατροί είπαν ότι δεν παίρνει
θεραπεία και τον έκλεισαν σε ένα κελί, μόνο του. Κανείς δεν ήθελε επαφή μαζί
του. Για μήνες και χρόνια, δε μίλησε σε κανέναν.</span><br />
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Πριν από τρεις
μήνες, τον άφησαν ελεύθερο. Έναν αδύνατο και ανήμπορο γέρο. Τον είδαν χθες στην
Πανεπιστημίου την ώρα που ξύπνησε γυμνός, σε ένα παγκάκι. Με μια μορφή σαν μικρού
παιδιού. Αδύνατο, χλωμό, τρομαγμένο. Ούρλιαζε: «Μαμά, μη μ’ αφήνεις».</span><br />
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Τάμμυ Τσέκου </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Οκτώβριος 2012</span></div>
Tammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-5537999437351234912011-11-04T14:19:00.003+03:002011-11-04T15:30:00.245+03:00Δειλινό<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJPa8-jGrIWcmYM3NZQlfjtBhrou8jKQ7wwFRWh-qVe22WVbj-JsbSubZptsybZ8yvkH_RIHQJEHqbFsjA23xTOKBasIaptJq4Ij_vClUVH8roLgzsz1xO5RwjkrxHfe-HjIs-JJDzS8yt/s1600/sunset-sunrise-evening-beach-child.jpeg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 150px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJPa8-jGrIWcmYM3NZQlfjtBhrou8jKQ7wwFRWh-qVe22WVbj-JsbSubZptsybZ8yvkH_RIHQJEHqbFsjA23xTOKBasIaptJq4Ij_vClUVH8roLgzsz1xO5RwjkrxHfe-HjIs-JJDzS8yt/s200/sunset-sunrise-evening-beach-child.jpeg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5671104950014225778" /></a><br />Κλειστό παράθυρο <br />απ΄έξω πέρασε <br />μικρή ζωή που μας προσπέρασε <br /><br />Το σπίτι άδειο <br />ένα ναυάγιο στην πλημμύρα του κόσμου <br />κι άρωμα δυόσμου <br /><br />σ’ενα φιλί που μου’χες δώσει μια φορά <br />και μ’ είχες σώσει - <br />σ’ είχα προδώσει <br /><br />Η μέρα νύχτωσε <br />και με ξενύχτησε ένα σκυλί στο δρόμο <br />που αλλύχτησε <br /><br />Χτυπάει το τζάμι <br />ποιος να'ναι - δεν περιμένω κανέναν τέτοια ώρα <br />ίσως η μπόρα <br /><br />Ποιος δε φοβάται <br />το δειλινό που δεν αργεί <br />κι αιμορραγεί <br /><br />Σε κάθε χτύπο <br />του ρολογιού είν’ η καρδιά ενός παιδιού <br />που αιμορραγεί-<br />μπροστά στο δειλινόTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-21998371929271703182011-11-04T13:00:00.007+03:002012-09-12T13:45:30.184+03:00Είμαι εδώ<br /><div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge1hFSZt1vwLUOnm_fmDn8EciZi67kiiODDWXjTFFvz0PVl0qA29zGk0vmSkUNWvEffF2jIk2AKpbDgwt0_vf3FpEpkmKvuKgba-DuNYqQLNvs-MM7WI-owHFWa25g5VrxHTwQwW_OP8xB/s1600/354991319_9bc246b901_z.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge1hFSZt1vwLUOnm_fmDn8EciZi67kiiODDWXjTFFvz0PVl0qA29zGk0vmSkUNWvEffF2jIk2AKpbDgwt0_vf3FpEpkmKvuKgba-DuNYqQLNvs-MM7WI-owHFWa25g5VrxHTwQwW_OP8xB/s200/354991319_9bc246b901_z.jpg" /></a>Είμαι ουρανός<br />και είσαι η γη<br />μια συννεφιά<br />πριν έρθει βροχή</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />Είμαι σταυρός<br />κι εσύ το καρφί<br />εγώ είμαι λόφος<br />κι εσύ η κορφή<br /><br />Εσύ η γυναίκα<br />κι ο άντρας εγώ,</div>
<div style="text-align: justify;">
γίνεσαι άντρας<br />γυναίκα εγώ<br /><br />Είσαι φωνή<br />και είμαι σιωπή<br />για να σ’ακούω<br />σαν προσευχή<br /><br />Είσαι το φως<br />και είμαι η σκιά<br />όταν νυχτώνει<br />να μπαίνεις μπροστά<br /><br />Εσύ η γυναίκα<br />κι ο άντρας εγώ,<br />γίνεσαι άντρας<br />γυναίκα εγώ<br /><br />Είσαι ο στίχος <br />κι εγώ μουσική<br />σε ένα τραγούδι <br />χωρίς λογική<br /><br />Είμαι παιδί<br />και είσαι κρυφτό<br />σε ένα παιχνίδι<br />που ήταν γραφτό<br /><br />Εσύ η γυναίκα<br />κι ο άντρας εγώ,</div>
<div style="text-align: justify;">
γίνεσαι άντρας<br />γυναίκα εγώ<br /><br />Είμαι εδώ<br />όπως και χθες<br />θα είμαι εδώ<br />αρκεί να το θες<br /><br />Είμαι εδώ<br />κι όταν αργείς<br />θα περιμένω<br />ώσπου να ’ρθείς<br /><br />Εσύ η γυναίκα<br />κι ο άντρας εγώ,<br />γίνεσαι άντρας<br />γυναίκα εγώ<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /></div>
Tammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-668085114155951562010-12-08T14:00:00.002+02:002010-12-08T14:11:09.961+02:00Εξαφανίζομαι<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYCGyaNLx33fiZM7m0tvh0zgQ-AwbNjNzhe3v5vIIVPs4ddF609BcmoYN-hIGnchtSxvCz5fWgPG0xni2bDUwLAkbb55luY6Fku0n5TWZTHBiMJqDdWg4jFgWDbj4foSFbZT757MGmyOhu/s1600/desperate.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 150px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYCGyaNLx33fiZM7m0tvh0zgQ-AwbNjNzhe3v5vIIVPs4ddF609BcmoYN-hIGnchtSxvCz5fWgPG0xni2bDUwLAkbb55luY6Fku0n5TWZTHBiMJqDdWg4jFgWDbj4foSFbZT757MGmyOhu/s200/desperate.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5548282660919134146" /></a>Όλοι περνάνε, παραμερίζουν,<br />με προσπερνάνε, δε με γνωρίζουν<br />εξαφανίζομαι<br /><br />Όσα θυμάμαι με βασανίζουν<br />όσα ξεχνάω με φυλακίζουν<br />κι όλο βυθίζομαι <br /><br />Βγαίνω απ’ έξω απ΄τη ζωή μου,<br />σαν αυταπάτη καυτής ερήμου<br />εξανεμίζομαι<br /><br />Δεν έχω χρόνο για άλλες στάσεις<br />σε πουλημένες επαναστάσεις<br />με συνηθίζουνε <br /><br />Και όσοι λένε πως θα με σώσουν <br />θα μ’αγοράσουν - δε θα πληρώσουν<br />μα δε χαρίζομαι<br /><br /><br />Στίχοι: Τάμμυ ΤσέκουTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-14633758401235624682010-09-14T18:10:00.004+03:002011-11-04T13:43:04.946+03:00Η μοναξιά των δύο<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7FNF_nQelGm5UuMbiJWUmpFJfbyZt6KOuzJmPztIqIDHC81XGGkxdvb_kyvR8gRcRD6-oIBeyiXJc-BVCZahyphenhyphenvON-qXmkY9HOXDsiAMo1Kg6-xeUYprNzBVo4o67ZHK-WhAEKtWYVPDry/s1600/9242-empty+bed.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 134px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7FNF_nQelGm5UuMbiJWUmpFJfbyZt6KOuzJmPztIqIDHC81XGGkxdvb_kyvR8gRcRD6-oIBeyiXJc-BVCZahyphenhyphenvON-qXmkY9HOXDsiAMo1Kg6-xeUYprNzBVo4o67ZHK-WhAEKtWYVPDry/s200/9242-empty+bed.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5671088891029688146" /></a><br /><br />Άδεια τα βράδια, <br />σκόρπια σημάδια<br />τις τύχες μας κρατάνε<br /><br />Κι όταν νυχτώνει<br />στ’όνειρο μόνοι<br />οι δυο μας προχωράμε<br /><br /><br />Δεν είπες κάτι, <br />κάτι ν’αλλάξει<br />απ΄όσα μας πονάνε<br /><br />Διπλό σεντόνι <br />κι εγώ πιο μόνη <br />μαζί σου να κοιμάμαι<br /><br />Τη μοναξιά των δύο<br />σ΄ένα διπλό κρεβάτι<br />το ξέρεις πως φοβάμαι<br /><br />Τα άδεια βράδια<br />στον καναπέ μου μόνη<br />θέλω να κοιμάμαι<br /><br />Τη μοναξιά των δύο<br />σ΄ένα διπλό κρεβάτι<br />το ξέρεις πως φοβάμαιTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-35089797638130199432010-03-09T15:10:00.006+02:002010-03-09T15:35:55.394+02:00Το μπάρκο του έρωτα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXUagttNOSIJx0lLoAw6M4se7oawtAPAelASFwT1VSTQHdMisX15dEQs2T0YGJtn25lQ6ileko5SLbLHw9zc4pL14Bh0bq4z9mkkT8aFDWWG_dr-nKK63yWKkSGpsHIW4Z8TjNy2Geza_H/s1600-h/boat.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 187px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXUagttNOSIJx0lLoAw6M4se7oawtAPAelASFwT1VSTQHdMisX15dEQs2T0YGJtn25lQ6ileko5SLbLHw9zc4pL14Bh0bq4z9mkkT8aFDWWG_dr-nKK63yWKkSGpsHIW4Z8TjNy2Geza_H/s200/boat.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5446626683991091554" /></a> Ταξίδι θα φύγω με άγνωστη πλεύση <br />κι αν θέλω στο τέλος να έχω μια γεύση <br />θα ’ναι το αρμυρό το φιλί σου <br /><br />Κι αν έχει στεριές με σένα να ζήσω <br />ψυχή μου την άβυσσο δε θα μετρήσω <br />μαζί σου τους κάβους θα λύσω <br /><br />Και όταν το κύμα ζητάει το κορμί μου <br />στον άγριο αέρα να μείνεις μαζί μου <br />στα ρέλια σφιχτά να με δέσεις <br /><br />Αυτό το ταξίδι μαζί ξεκινήσαμε <br />ναύτες απαίδευτοι σε μπάρκο γενναίο <br />Σ’αυτό το ταξίδι το χρόνο τον σβήσαμε <br />στο άγνωστο ζήσαμε, κι ήταν ωραίο <br /> <br />Κι αν φοβηθείς τις σκιές, μην τρομάξεις <br />μες στις σπηλιές σου φωτιές να ανάψεις <br />στους τοίχους για μένα να γράψεις <br /><br />Ξημέρωμα φεύγω για νέα ταξίδια <br />στην πλώρη μου έχω καινούργια πυξίδα <br />να βγω στα πελάγη του έρωτα <br /><br />Αυτό το ταξίδι μαζί ξεκινήσαμε <br />ναύτες απαίδευτοι σε μπάρκο γενναίο <br />Σ’αυτό το ταξίδι το χρόνο τον σβήσαμε <br />στο άγνωστο ζήσαμε, κι ήταν ωραίοTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-72220001504630936102010-01-04T15:54:00.006+02:002010-01-13T18:22:11.982+02:00Ακροβάτης<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcSrdP9lubSbTUsTfzMeoh6lWRrNXx416JvGvdnHcTnl3XlT_0DfxegpI3Qhyphenhyphen4m-cLgjBmemFyDZHGPYQBT6wez3133YlYHmk4VY6aHOlQCGZ8A4QgV1Si9MTzTCvpxGir5iJ3_qZEVQci/s1600-h/man-on-wire.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 113px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcSrdP9lubSbTUsTfzMeoh6lWRrNXx416JvGvdnHcTnl3XlT_0DfxegpI3Qhyphenhyphen4m-cLgjBmemFyDZHGPYQBT6wez3133YlYHmk4VY6aHOlQCGZ8A4QgV1Si9MTzTCvpxGir5iJ3_qZEVQci/s200/man-on-wire.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426186447590787122" /></a>Σαν ακροβάτης <br />νομίζεις θα πετάξεις <br />μα δίχτυα σε κρατάνε <br />Σαν ακροβάτης <br />δε θέλεις να κοιτάξεις <br />στην άκρη που πατάμε <br /><br />Επαναστάσεις <br />κρατώντας αποστάσεις <br />απ΄όσα μας πονάνε <br />και πριν περάσεις <br />του φόβου τις διαβάσεις <br />τα πόδια σου γλυστράνε <br /><br />Σε ένα σύρμα ισορροπία <br />και η ζωή μας ουτοπία <br />σταθερά <br /><br />Κλεμμένες φράσεις <br />σε νέες παραστάσεις <br />και κόλπα που πουλάνε <br />Στις τρεις διαστάσεις <br />στις ίδιες καταστάσεις <br />τα βράδια μας περνάμε <br /><br />Σαν ακροβάτης <br />δεν ξέρεις πώς να φτάσεις <br />στα ύψη που κοιτάμε <br />Ζητάς προφάσεις <br />και τρέχεις να προφτάσεις <br />τα χρόνια που κυλάνε <br /><br />Σε ένα σύρμα ισορροπία <br />και η ζωή μας ουτοπία <br />σταθεράTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-33871289700943994152009-12-16T21:52:00.003+02:002012-02-16T20:24:06.386+03:00Berlin 1989<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW9jdb9TyWnx_yhxpXmzI1WPVKS-CN-9l80OjAGdZPYPheUuwzc-Unp44RFqkRm41eC7TcWXO2KhM_bb4CrKykbqWtNnVe2uWyHFFeAspMueezajiP50oLs1UtofqlbMIbtWuAbmAhN_0I/s1600-h/how-to-bring-down-the-walls-and-savor-freedom.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 152px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW9jdb9TyWnx_yhxpXmzI1WPVKS-CN-9l80OjAGdZPYPheUuwzc-Unp44RFqkRm41eC7TcWXO2KhM_bb4CrKykbqWtNnVe2uWyHFFeAspMueezajiP50oLs1UtofqlbMIbtWuAbmAhN_0I/s200/how-to-bring-down-the-walls-and-savor-freedom.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5416245987362944834" /></a>Ποτάμι το πλήθος κυλάει στο δρόμο<br />Χτυπάει το στήθος σε άτακτο χρόνο<br />Καυτός ο αέρας - καίνε τα μάτια <br />Όλα απόψε θα γίνουν κομμάτια<br /><br /><br /><br />Πέφτει το βέλος - φτάνει το τέλος<br />με μια κιθάρα που αλυχτά<br />Ένα κορίτσι βγαίνει απ’το πλήθος <br />σηκώνει τα χέρια και τραγουδά<br /><br />Ένας στρατιώτης μ' αστέρια στο στήθος<br />στέκει χαμένος και την κοιτά<br />Πού πήγαν αυτοί που σκοτώσαν το ήθος;<br />Αφήνει το πόστο και βγαίνει μπροστά<br /><br />Φώτα στο πλήθος, επάνω στο τείχος<br />σπάνε το μίσος μ’ένα σφυρί<br />Αλλόκοτος ήχος - γκρεμίζεται ο μύθος<br />κι ο πρώτος του λίθος γυρνάει στη γη<br /><br />Σε είκοσι χρόνια θα βγουν στα μπαλκόνια<br />και θα σου πούνε με πόζα και ύφος<br />πως ήταν αυτοί που ρίξαν το τείχος <br />μα μέσα στο πλήθος ήσουν κι εσύTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-38044704966405155232009-11-10T16:20:00.002+02:002012-02-16T20:27:28.045+03:00Έτσι άξιζε να ζήσωΤόλμησα <br />τη ζωή όπως την είχα ονειρευτεί την όρισα <br />χώρισα <br />ότι με κράταγε στη γη δε χώρεσα <br /><br />Χάθηκα <br />και τη στιγμή που νόμιζα χαμένη άδικα <br />έκλαψα <br />για όσα πόνεσαν - για όσα έθαψα <br /><br />Μα μόνο έτσι άξιζε να ζήσω <br />να φτάσω πάλι στην αρχή και να γυρίσω <br />ν’ανέβω ως τον ουρανό και να ζητήσω <br />να μ’αγαπήσουν - και ν’αγαπήσω <br /><br />Κράτησα <br />κι όσες φορές τη μοναξιά μου γιάτρεψα <br />λάτρεψα<br />κι αυτά που ξόδεψα κι αυτά που χάρισα<br /><br />Μα μόνο έτσι ήθελα να ζήσω <br />κι αν φτάσω πάλι στην αρχή για να γυρίσω <br />θ’ανέβω ως τον ουρανό και θα ζητήσω <br />να μ’αγαπήσουν - να μ'αγαπήσωTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-42109575934122196762009-11-04T15:20:00.005+02:002011-11-17T17:15:17.831+03:00Τα δυο τους σώματα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKcL3owdTF3BRgh2-C1DyXNfBhH8nOtWZzAwQaZiaVtLKWTJZ6PyYb5KiBdBqccADFY3UzKP5AK2puVdF1gdPSU51Ui-9foFsf8nzpyz61UEoGeNkjOIyoI7_7Xx_oyhY10kj66zH2VWVP/s1600-h/IMG_8635.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 150px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKcL3owdTF3BRgh2-C1DyXNfBhH8nOtWZzAwQaZiaVtLKWTJZ6PyYb5KiBdBqccADFY3UzKP5AK2puVdF1gdPSU51Ui-9foFsf8nzpyz61UEoGeNkjOIyoI7_7Xx_oyhY10kj66zH2VWVP/s200/IMG_8635.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425842255298799938" /></a><br /><br /><br />Τα δυο τους σώματα <br />σ’ενα ντιβάνι<br />μοιάζουν μ’απάνεμο <br />μικρό λιμάνι <br />στην άγρια θάλασσα <br /><br />Χιλιάδες χρώματα <br />σ’ένα γαλάζιο <br />φύγαν το σούρουπο <br />και θα ‘ρθουν αύριο<br />γεμάτα αρώματα<br /><br />Κλείνουν τα ρήγματα<br />μες στο σκοτάδι<br />χάδι είναι οι λέξεις τους<br />κι έρχεται βράδυ<br />γεμάτο αινίγματα<br /><br />Τα ξημερώματα <br />θα ψιθυρίσουν<br />όλα τα λάθη τους<br />να συγχωρήσουν <br />στα δυο τους σώματαTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-17864577233941868512009-08-16T10:13:00.005+03:002010-01-12T15:15:29.009+02:00Αστροπαλιά<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxrhwLuuPUaQxKQ3ShZM1Pk5I4u6qUtDlc40r9yVHbGDygdeU9FQff6I6ahsg3MYYvYoE_w7CPb72V1UNK3DRnsk0bHPODNMnpiACiuPU-fb1MxgBNOiFBrmqrwGOIXWgSBEm73b9BLMJa/s1600-h/IMG_8645.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 150px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxrhwLuuPUaQxKQ3ShZM1Pk5I4u6qUtDlc40r9yVHbGDygdeU9FQff6I6ahsg3MYYvYoE_w7CPb72V1UNK3DRnsk0bHPODNMnpiACiuPU-fb1MxgBNOiFBrmqrwGOIXWgSBEm73b9BLMJa/s200/IMG_8645.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425840504405672978" /></a><br /><br /><br /><br />Γλυκιά του πέλαγου αρμύρα <br />μου δρόσιζε τα χείλια <br />Εσύ κοιτούσες στο νοτιά <br />και μάζευες κοχύλια <br /><br />Ψηλά στης Χώρας το πεζούλι <br />ασάλευτοι οι μύλοι - <br />σαν πετρωμένοι ναυαγοί - <br />σαν ξεχασμένοι φίλοι <br /><br />Ένας λαβύρινθος η νύχτα <br />που ψάχνει στα σοκάκια - <br />σου φάνηκε πως ξωτικά <br />μας λέγαν τραγουδάκια <br /><br />Με κρατούσες απ' τη μέση - <br />μεθυσμένα τα σκαλιά <br />Άλλοι τη λένε Αστυπάλαια <br />μα εσύ τη λες Αστροπαλιά <br /><br />Είναι του έρωτα πυξίδα <br />νησί σαν πεταλούδα <br />Εγώ θα φτιάχνω το πανί <br />κι εσύ γλυκά τραγούδαTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-9240320587377227822009-07-28T18:51:00.001+03:002011-07-24T02:50:43.476+03:00Προσευχή στη ΘάλασσαΞέπλυνέ με θάλασσα, <br />απ’την αρμύρα των κουρσάρων <br />που με άλωσαν <br />Γιάτρεψέ με – ράγισα <br />οι σειρήνες της καρδιάς μου <br />με ναυάγησαν <br /><br />Φύλαξέ με θάλασσα, <br />εγώ στο κύμα του νοτιά <br />δεν αντιστάθηκα <br />Κοίταξέ με - μάγισσα <br />κάποιος μου έκλεψε τους χάρτες <br />και δε χάθηκα <br /><br />Μάλωσέ με θάλασσα, <br />τα ταξίδια της αγάπης <br />δε μετάνιωσα <br />πίστεψέ με – μάτωσα <br />τις φουρτούνες με μπουνάτσες <br />δεν αντάλλαξα <br /><br />Άκουσέ με θάλασσα - <br />άκουσέ με <br />είμαι βαρκάκι στης ζωής μου <br />τα απόνερα <br />μα άφησέ με θάλασσα - <br />άφησέ με <br />να ταξιδέψω στα νερά σου <br />που δεν πρόλαβαTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-13486688145590397082009-06-25T18:13:00.001+03:002011-12-01T17:17:54.448+03:00Είμ' ένα πλοίοΕίμ’ένα πλοίο<br />που ταξιδεύει<br />χρόνια γυρεύει<br />λιμάνι να βρει<br /><br />Είμ’ένα πλοίο<br />χωρίς κατάρτι<br />πάνω στο χάρτη<br />οι φάροι σβηστοί<br /><br />Στα μεγάλα ταξίδια<br />όσα πλοία συνάντησα <br />με πλησίασαν<br />μα προσπέρασαν - <br />είχε άγριους καιρούς<br /><br />Μα στη ρότα μου θέλω<br />να βρω ένα πλοίο<br />με γερό σκαρί<br />να μη φοβηθεί - <br />και τους άγριους καιρούςTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-13045867036592578512009-06-03T18:57:00.001+03:002011-12-01T17:15:20.853+03:00Group TherapyΚαι να που φεύγουμε <br />τον κύκλο μας κλείνουμε <br />οι καρέκλες μας άντεξαν <br />τους φόβους που σύραμε εδώ <br /><br />Ψυχές που ακούμπησαν <br />σαν χάδι λειτούργησαν <br />τα μπαγκάζια αφήσαμε -<br />τους ώμους βαραίναν καιρό <br /><br />Μπορεί να γιορτάσαμε <br />με φίλους να κάτσαμε <br />ποτήρια που τσούγκρισαν <br />για μέλλον χωρίς παρελθόν <br /><br />Μη ρωτάς αν προφτάσαμε <br />αν τα όνειρα φτάσαμε <br />χίλια χρόνια δε φτάνουνε <br />να βρεις της ζωής το σκοπόTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-30741810800732022122009-05-28T19:47:00.001+03:002009-05-29T18:43:02.434+03:00Μείνε μικρόςΜείνε μικρός, <br />σ’ αυτόν τον κόσμο που γερνάει <br />Μείνε μικρός, <br />των μεγάλων ο κόσμος πονάει <br />Μη μεγαλώσεις, <br />μην αφήσεις να παίξουν μαζί σου <br />Η γη γυρνάει, <br />κι όταν θες να κατέβεις - κρατήσου <br /><br />Μείνε μικρός, <br />στα μεγάλα τρομάξαν κι οι άλλοι <br />Μείνε μικρός, <br />δες αυτά που αρνούνται οι μεγάλοι <br />Μη μετανιώσεις, <br />κι ας ζητήσουν αδρά να πληρώσεις <br />και μη βουρκώσεις, <br />να κλαις σαν παιδί - να ματώσεις <br /><br />Μείνε μικρός, <br />στους καιρούς που το ύψος μετράει <br />Μείνε μικρός, <br />στην πλαγιά του βουνού το χορτάρι <br />Μην παραδώσεις, <br />ζήτα κι άλλα στο χρόνο να φέρει <br />μη μεγαλώσεις <br />όσοι γέρασαν πέθαναν νέοιTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-20379804531677226312009-05-18T09:27:00.004+03:002011-12-01T17:42:54.073+03:00Φοβάμαι ότι είναι αργά (διασκ. "Le vent nous portera")Πέρασε η διαδρομή <br />σαν μια σχολική εκδρομή <br />εφηβεία μακρινή <br />μέσα μου κοιμάται <br />Φοβάμαι ότι'ναι αργά <br /><br />Έρωτες και ηδονή <br />όνειρα για τη ζωή <br />έφυγαν σα μια στιγμή<br />χρόνια που κυλάνε <br />Φοβάμαι ότι'ναι αργά <br />στον άνεμο σκορπάμε <br />Φοβάμαι ότι'ναι αργά <br /><br />Στου μυαλού μου τις στοές <br />κάποιες μαγικές βραδιές <br />μοιάζουν με μικρές φωτιές <br />που με σιγοκαίνε <br />Φοβάμαι ότι'ναι αργά <br /><br />Γίναν άγριες οι στροφές <br />ματωμένες οι αγκαλιές <br />και το μέλλον ασαφές <br />που κρυφοκοιτάμε <br />Φοβάμαι ότι'ναι αργά <br />Τώρα πια πονάμε <br />Φοβάμαι ότι'ναι αργά <br /><br />Μοιάζει κάθε νέα αρχή <br />με μια κούρσα τελική <br />που ζητάει νικητή <br />κι εμείς παραπατάμε <br />Φοβάμαι ότι'ναι αργά <br /><br />Δεν ορίζουμε εμείς <br />τις γραμμές της διαδρομής <br />δε μας έδειξε κανείς <br />τους δρόμους που τραβάμε <br />Φοβάμαι ότι'ναι αργά <br />Σαν άνεμος σκορπάμε<br />Φοβάμαι ότι'ναι αργά<br /><br /><br /><object width="352" height="262" ><param name="allowfullscreen" value="true" /><param name="allowscriptaccess" value="always" /><param name="movie" value="http://www.facebook.com/v/109024769923" /><embed src="http://www.facebook.com/v/109024769923" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="352" height="262"></embed></object><br /><br /><span style="font-style:italic;">Πρωτότυπο: "Le vent Nous Portera"<br />Ερμηνεία: Noir Desir <br />Διασκευή: "Φοβάμαι ότι είναι αργά"<br />Ερμηνεία: Αδριανός Νόνης<br />Στίχοι: Τάμμυ Τσέκου</span>Tammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-6984297818338232612009-05-14T15:21:00.000+03:002009-05-14T15:25:28.349+03:00To ΦλυτζάνιΤα πρωινά ντυνόσουν πάντα βιαστικά<br />ο χρόνος έλεγες, ποτέ δε φτάνει<br />Έτρεχα στην πόρτα – φιλί στα πεταχτά -<br />στο κρεβάτι τα σεντόνια σου ζεστά<br />στο κομοδίνο κρύωνε το άσπρο σου φλυτζάνι<br /><br />Το απόγευμα καθόμαστε αγκαλιά<br />τα πόδια σου ακουμπούσες στο ντιβάνι<br />οι μουσικές ακούγονταν αχνά<br />με λίγα λόγια πώς πήγε η δουλειά<br />κι ύστερα τσάι σου ‘φερνα στο άσπρο σου φλυτζάνι<br /><br />Βραδιάζει κι άργησες να 'ρθείς απ’τη δουλειά<br />Σε πήρα στο τηλέφωνο – βουίζει πάλι<br />Ψάχνω το συρτάρι – δυο γράμματα ανοιχτά -<br />σε μια φωτογραφία μια άγνωστη γελά<br />Μέσα στα χέρια μου έσπασε το άσπρο σου φλυτζάνι<br /><br />Θυμάμαι τη γιορτή που σου το χάρισα<br />μ’αγκάλιαζε σαν σώμα η ματιά σου<br />μου είπες τ’άλλα δώρα μοιάζουν άνισα<br />μέσα σ’αυτό θα πίνω την καρδιά σουTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-56685897009856380212009-05-12T10:23:00.001+03:002011-12-02T17:32:22.714+03:00H Πτήση για Παρίσι<span style="font-style:italic;">(πρωτότυπο:"Tu vuo fa l'Americano")</span><br /><br />Μόλις άρχισε μία νέα ιστορία <br />της λέω πάμε βόλτα στη Γαλλία <br />πτήση πρωινή πριν απ’τις δέκα <br />κι ο δρόμος είναι πήχτρα απ’τις εφτά <br /><br />Φεύγει η πτήση για Παρίσι <br />έχω αργήσει έχω αργήσει <br />το φολκσβάγκεν μου βογκά <br />Βγάζω φλας να στρίψω Σπάτα <br />μόλις γλύτωσα μια γάτα <br />μα θα φτάσω πιο αργά <br /><br />Και στο ράδιο ροκ ‘ν ρόλ <br />Έχω βάλει διαπασών <br />σκέψου λέω θετικά <br />και τελικά <br />ίσως φτάσεις στις εννιά <br /> <br />Φεύγει η πτήση για Παρίσι <br />έχω αργήσει έχω αργήσει <br />μήπως πάω στο Ορλύ; <br />Η Air France πετάει πιο συχνά <br />οκέυ τελικά <br />Θα πετάξω γαλλικά <br /><br />Φτάνω στο τσεκ ιν σαν τον αράπη <br />Ψάχνω γύρω νά ‘βρω το Μαράκι <br />Η τσάντα μου σε κύκλους να κινείται <br />και μήνυμα την τσέπη μου δονεί <br /><br />Φεύγει η πτήση για Παρίσι <br />τα ‘χω φτύσει, τα’χω φτύσει <br />το Μαράκι πουθενά <br />στο ες εμ ες οι εξηγήσεις <br />ήρθαν λέει εξελίξεις <br />που της πήραν τα μυαλά <br /><br />Χόρευε στο Rock 'n Roll <br />έτσι γνώρισε τον Πολ <br />έκατσαν στο ίδιο σταντ <br />και τελικά <br />έγινε ‘ουάν νάιτ σταντ’ <br /><br />Φεύγει η πτήση για Παρίσι <br />Με ‘χει στήσει, με ‘χει στήσει <br />μήπως πάω στο Ορλύ; <br />Με Air France πετούν πολλά τεκνά <br />οκέυ τελικά <br />Θα πετάξω γαλλικά!Tammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-52007307248596166322009-05-11T12:24:00.000+03:002009-05-12T01:46:04.919+03:00Ευγένιος Σπαθάρης (1924 - 2009)<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUZnuoQtu78i7_c96orSV2C8iG_ij5vSevay_Qs97pCImj3jUhXLVlJ6WJ4wXEUApMN5t6QE34BVAQJfjg1-DojRHA8FYPegYMe3koqVWDHiG8k_0leX43vAbhhRdlWgUodTXiua3E9HQJ/s1600-h/40851860uo2.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 79px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUZnuoQtu78i7_c96orSV2C8iG_ij5vSevay_Qs97pCImj3jUhXLVlJ6WJ4wXEUApMN5t6QE34BVAQJfjg1-DojRHA8FYPegYMe3koqVWDHiG8k_0leX43vAbhhRdlWgUodTXiua3E9HQJ/s200/40851860uo2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5334697199880522386" /></a><br /><br />Πολύχρωμες φιγούρες ζωγραφίσαμε,<br />παράγκα σε μιαν άκρη της οθόνης<br />τους φόβους μας στα χέρια σου αφήσαμε<br />με ήρωες ανθρώπινους να λιώνεις<br /><br />Μικρύναν οι σκιές και μεγαλώσαμε<br />ξεχάσαμε του Αλέξανδρου το φίδι<br />άσπρο σεντόνι στα όνειρα απλώσαμε<br />οι γείτονες χαθήκαμε κι οι φίλοι<br /><br />Στο φως σου οι σκιές που παρελάσανε<br />δε ζήσανε ποτέ μες στο σκοτάδι <br />τώρα ξεμακραίνουν - μα προφτάσανε<br />ν’αφήσουν της ζωής σου το σημάδιTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-50668161326431381872009-04-28T00:05:00.000+03:002009-04-29T11:31:19.543+03:00Ύποπτοι στίχοιΕίναι και κάποιοι στίχοι μου <br />που έμειναν ανείπωτοι<br />ίσως οι πιο αληθινοί<br />κι όμως σου μοιάζαν ύποπτοι<br /><br />Κάποτε τα λόγια μου<br />σου φαίνονταν σαν πύρινα<br />Το τελευταίο βράδυ μας<br />είπες πως είναι ξύλινα<br /><br />Κι αφού δεν τραγουδήσαμε <br />αυτά που αλήθεια καίνε<br />Τώρα οι δυο μας χωριστά<br />μ’ άλλα τραγούδια κλαίμε<br /><br />Τους καλύτερούς μου στίχους<br />που ποτέ δεν έγραψα<br />τους ζωγράφισα σε τοίχους<br />μα ύστερα τους ξέβαψαTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-43750908091326590702009-04-22T17:57:00.000+03:002009-04-24T14:17:31.683+03:00Ο Ήλιος για χάρη σουΠάει ο ήλιος κι έρχεται <br />πάλι εσένα σκέφτεται<br />στο φως του να λικνίζεσαι<br />μ’ανταύγειες να στολίζεσαι<br /><br />Τα χάδια σου ποιος έταξε <br />και χώρα για σένα έφτιαξε;<br />Ναό σου χτίζει και παλάτια<br />με χρυσαφένια σκαλοπάτια<br /><br />Σ’όλη τη γη δε χώρεσε<br />στη θάλασσα προχώρησε<br />χρυσές φορά μαρμαρυγές <br />μες του βυθού τις αγκαλιές<br /><br />Κρυφά στη νύχτα φώλιασε,<br />μ’ όνειρα την ξελόγιασε<br />απόψε λέει να μη δύσει<br />όλο το φως να σου χαρίσει<br /><br />Μα εσύ γοργόνα τ’ουρανού<br />γυναίκα του καλοκαιριού<br />για μένα τον αρνήθηκες <br />και πλάι μου κοιμήθηκες<br /><br /><object width="320" height="265"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/PbWULu5_nXI&hl=en&fs=1&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/PbWULu5_nXI&hl=en&fs=1&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="320" height="265"></embed></object><br /><br /><span style="font-style:italic;">Procol Harum - "A whiter shade of pale"</span>Tammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-86666985282439215262009-04-13T16:09:00.000+03:002009-04-18T04:28:48.230+03:00The story of a MILFΜου λεν πως οι ρυτίδες μου είναι σέξι<br />και χθες που βγήκα χόρευα ως τις έξι<br />είμαι στα σαράντα κι η σάρκα μου καυτή<br />διαλέγω εγώ, δε με διαλέγουνε αυτοί<br /><br />Δε χαίρομαι πολύ που μεγαλώνω<br />το στοίχημα χαμένο με το χρόνο<br />μα κούνησα βουνά κι ανάτρεψα χρησμούς<br />εν κατακλείδι τώρα έχω οργασμούς<br /><br />Το πιο σημαντικό που δε σας είπα<br />τα παιδιά μου με δίνουνε με προίκα<br />μα αρνούμαι τις προτάσεις που λαμβάνω<br />τη μοναξιά μου πολύ απολαμβάνω<br /><br />Όταν μια γυναίκα μεγαλώνει<br />αυτό που θέλει ξέρει να δηλώνει<br />δε σηκώνεται να κάτσεις στο μετρό<br />τις νύχτες της λατρεύει το τεκνόTammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-41874905129209253422009-04-09T17:35:00.000+03:002009-04-10T11:54:20.284+03:00Δώσ'μου έναν όρκοΦοβάμαι - φοβάσαι <br />μια φεύγεις - μια να ΄σαι<br />κι ο χρόνος γερνάει με μας<br /><br />Θυμάμαι - θυμάσαι<br />και πέφτεις κοιμάσαι<br />σε ύπνο βαθύ με ξεχνάς<br /><br />Λυπάμαι - λυπάσαι<br />του χρόνου πού θα’σαι;<br />γυρνάς και πώς είμαι ρωτάς<br /><br />Ποια να’μαι ποιος να’σαι;<br />στους όρκους σου μοιάσε<br />και όρκους να μη μου πουλάς<br /><br />Δώσ’μου έναν όρκο να τον πιστέψω<br />πριν δύσει ο ήλιος και πριν στερέψω<br />Δώσ’μου έναν όρκο που να αξίζει<br />δώσ'μου έναν όρκο που σε ζορίζει<br /><br /><br />Τάμμυ<br />Απρ.2009<br /><br /><object width="320" height="265"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/_dgFhHfYp-4&hl=en&fs=1&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/_dgFhHfYp-4&hl=en&fs=1&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="320" height="265"></embed></object><br /><br /><span style="font-style:italic;">Portishead - "Give me a reason"</span>Tammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358450296561585447.post-31070361946957892532009-04-02T10:13:00.001+03:002010-12-08T18:40:43.441+02:00Της τύχης ο στρατιώτηςΕίμαι τα τραγούδια που αγάπησα<br />οι μουσικές που μέσα τους περπάτησα<br />του Τζον οι προσευχές για την ειρήνη<br />η όπερα του Φρέντυ που δε σβήνει<br /><br />Είμαι τα στιχάκια που με γιάτρεψαν<br />τα λόγια της Μπαέζ που με ανάθρεψαν<br />οι έρωτες που καίνε δεν τελειώνουν<br />διαμάντια και σκουριά να με λυτρώνουν<br /><br />Είμαι η συναυλία που σε γνώρισα<br />ο Τζάγγερ στη σκηνή όταν σε χώρισα<br />φοβάμαι τη ζωή μου είπες πέρσι<br />και το 'ξερα καλά - life shows no mercy<br /><br />Είμαι τα βινύλια που σου χάρισα<br />θα ζήσω τη ζωή όπως λαχτάρησα<br />μου άρεσε το ροκ αλλά κι ο Χιώτης<br />ίσως να είμαι της τύχης ο στρατιώτης.<br /><br />Θέλω να γίνω για λίγο Δον Κιχώτης,<br />ίσως να είμαι της τύχης ο στρατιώτης.<br /><br />Για πάντα τραγουδώ το ροκ της νιότης<br />ίσως να είμαι της τύχης ο στρατιώτης.<br /><br /><br /><object width="425" height="264"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/ObKT_cAuP24&hl=en&fs=1&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/ObKT_cAuP24&hl=en&fs=1&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="264"></embed></object>Tammyhttp://www.blogger.com/profile/13883366532431587055noreply@blogger.com0