ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΑΛΠΑΡΕΙ

ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΑΛΠΑΡΕΙ
"Σ'αυτό το ταξίδι που μαζί ξεκινήσαμε, ναύτες απαίδευτοι σε μπάρκο γενναίο, όλα με άγνωστα νερά θα μας μοιάζουν"

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Έτσι άξιζε να ζήσω

Τόλμησα
τη ζωή όπως την είχα ονειρευτεί την όρισα
χώρισα
ότι με κράταγε στη γη δε χώρεσα

Χάθηκα
και τη στιγμή που νόμιζα χαμένη άδικα
έκλαψα
για όσα πόνεσαν - για όσα έθαψα

Μα μόνο έτσι άξιζε να ζήσω
να φτάσω πάλι στην αρχή και να γυρίσω
ν’ανέβω ως τον ουρανό και να ζητήσω
να μ’αγαπήσουν - και ν’αγαπήσω

Κράτησα
κι όσες φορές τη μοναξιά μου γιάτρεψα
λάτρεψα
κι αυτά που ξόδεψα κι αυτά που χάρισα

Μα μόνο έτσι ήθελα να ζήσω
κι αν φτάσω πάλι στην αρχή για να γυρίσω
θ’ανέβω ως τον ουρανό και θα ζητήσω
να μ’αγαπήσουν - να μ'αγαπήσω

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Τα δυο τους σώματα




Τα δυο τους σώματα
σ’ενα ντιβάνι
μοιάζουν μ’απάνεμο
μικρό λιμάνι
στην άγρια θάλασσα

Χιλιάδες χρώματα
σ’ένα γαλάζιο
φύγαν το σούρουπο
και θα ‘ρθουν αύριο
γεμάτα αρώματα

Κλείνουν τα ρήγματα
μες στο σκοτάδι
χάδι είναι οι λέξεις τους
κι έρχεται βράδυ
γεμάτο αινίγματα

Τα ξημερώματα
θα ψιθυρίσουν
όλα τα λάθη τους
να συγχωρήσουν
στα δυο τους σώματα