ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΑΛΠΑΡΕΙ

ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΑΛΠΑΡΕΙ
"Σ'αυτό το ταξίδι που μαζί ξεκινήσαμε, ναύτες απαίδευτοι σε μπάρκο γενναίο, όλα με άγνωστα νερά θα μας μοιάζουν"

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

Οι τρεις Συνωμότες

Τρεις συνωμότες της Ζωής, του έρωτα και της φυγής,
βρεθήκανε μια μέρα.
Αλλάξαν βλέμματα γλυκά, είδαν τη γη πιο χαμηλά,
πετάξαν στον αέρα.

Ποιος θα μπορούσε να τους δει, έγιναν διάφανοι πολύ,
και φτάσανε στ’ αστέρια.
Συνωμοτούσανε κρυφά, στο σύμπαν λέγαν μυστικά,
και δίνανε τα χέρια.

Ο κύκλος έμοιαζε κλειστός, ήταν λουσμένοι μες στο φως,
μα σκόρπαγαν τα δώρα.
Μες σε χορούς και σε φωτιές, μ’έρωτα, γέλια κι αγκαλιές,
δε μέτραγαν την ώρα.

Ζούσαν μονάχα τη στιγμή, κι ό,τι ζητούσε το κορμί
το κάνανε δικό τους.
Και ό,τι είχαν φανταστεί, πως δίνει ανάσα στην ψυχή,
γινόταν ιερό τους.

Η αγάπη που μόνη συντηρεί, τέτοια παραίσθηση τρελλή
και την καρδιά γλυκαίνει,
δεν άφησε να τους συμβεί, ό,τι ο φόβος καταργεί
και τη χαρά μικραίνει.

Κι οι Συνωμότες της Ζωής, τώρα ενωμένοι και οι τρεις
με της ψυχής στεφάνι,
ξέρουν χωρίς πια να το πουν, πως το κλειδί που αναζητούν,
είναι πάντα, κάτω απ’ το γεράνι.



Λ.Μαχαιρίτσας - "Πρόστυχο"
(εξαιρετικά αφιερωμένο)

Δεν υπάρχουν σχόλια: