ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΑΛΠΑΡΕΙ

ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΑΛΠΑΡΕΙ
"Σ'αυτό το ταξίδι που μαζί ξεκινήσαμε, ναύτες απαίδευτοι σε μπάρκο γενναίο, όλα με άγνωστα νερά θα μας μοιάζουν"

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Δειλινό


Κλειστό παράθυρο
απ΄έξω πέρασε
μικρή ζωή που μας προσπέρασε

Το σπίτι άδειο
ένα ναυάγιο στην πλημμύρα του κόσμου
κι άρωμα δυόσμου

σ’ενα φιλί που μου’χες δώσει μια φορά
και μ’ είχες σώσει -
σ’ είχα προδώσει

Η μέρα νύχτωσε
και με ξενύχτησε ένα σκυλί στο δρόμο
που αλλύχτησε

Χτυπάει το τζάμι
ποιος να'ναι - δεν περιμένω κανέναν τέτοια ώρα
ίσως η μπόρα

Ποιος δε φοβάται
το δειλινό που δεν αργεί
κι αιμορραγεί

Σε κάθε χτύπο
του ρολογιού είν’ η καρδιά ενός παιδιού
που αιμορραγεί-
μπροστά στο δειλινό

Είμαι εδώ


Είμαι ουρανός
και είσαι η γη
μια συννεφιά
πριν έρθει βροχή

Είμαι σταυρός
κι εσύ το καρφί
εγώ είμαι λόφος
κι εσύ η κορφή

Εσύ η γυναίκα
κι ο άντρας εγώ,
γίνεσαι άντρας
γυναίκα εγώ

Είσαι φωνή
και είμαι σιωπή
για να σ’ακούω
σαν προσευχή

Είσαι το φως
και είμαι η σκιά
όταν νυχτώνει
να μπαίνεις μπροστά

Εσύ η γυναίκα
κι ο άντρας εγώ,
γίνεσαι άντρας
γυναίκα εγώ

Είσαι ο στίχος
κι εγώ μουσική
σε ένα τραγούδι
χωρίς λογική

Είμαι παιδί
και είσαι κρυφτό
σε ένα παιχνίδι
που ήταν γραφτό

Εσύ η γυναίκα
κι ο άντρας εγώ,
γίνεσαι άντρας
γυναίκα εγώ

Είμαι εδώ
όπως και χθες
θα είμαι εδώ
αρκεί να το θες

Είμαι εδώ
κι όταν αργείς
θα περιμένω
ώσπου να ’ρθείς

Εσύ η γυναίκα
κι ο άντρας εγώ,
γίνεσαι άντρας
γυναίκα εγώ