ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΑΛΠΑΡΕΙ

ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΑΛΠΑΡΕΙ
"Σ'αυτό το ταξίδι που μαζί ξεκινήσαμε, ναύτες απαίδευτοι σε μπάρκο γενναίο, όλα με άγνωστα νερά θα μας μοιάζουν"

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Μείνε μικρός

Μείνε μικρός,
σ’ αυτόν τον κόσμο που γερνάει
Μείνε μικρός,
των μεγάλων ο κόσμος πονάει
Μη μεγαλώσεις,
μην αφήσεις να παίξουν μαζί σου
Η γη γυρνάει,
κι όταν θες να κατέβεις - κρατήσου

Μείνε μικρός,
στα μεγάλα τρομάξαν κι οι άλλοι
Μείνε μικρός,
δες αυτά που αρνούνται οι μεγάλοι
Μη μετανιώσεις,
κι ας ζητήσουν αδρά να πληρώσεις
και μη βουρκώσεις,
να κλαις σαν παιδί - να ματώσεις

Μείνε μικρός,
στους καιρούς που το ύψος μετράει
Μείνε μικρός,
στην πλαγιά του βουνού το χορτάρι
Μην παραδώσεις,
ζήτα κι άλλα στο χρόνο να φέρει
μη μεγαλώσεις
όσοι γέρασαν πέθαναν νέοι

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Φοβάμαι ότι είναι αργά (διασκ. "Le vent nous portera")

Πέρασε η διαδρομή
σαν μια σχολική εκδρομή
εφηβεία μακρινή
μέσα μου κοιμάται
Φοβάμαι ότι'ναι αργά

Έρωτες και ηδονή
όνειρα για τη ζωή
έφυγαν σα μια στιγμή
χρόνια που κυλάνε
Φοβάμαι ότι'ναι αργά
στον άνεμο σκορπάμε
Φοβάμαι ότι'ναι αργά

Στου μυαλού μου τις στοές
κάποιες μαγικές βραδιές
μοιάζουν με μικρές φωτιές
που με σιγοκαίνε
Φοβάμαι ότι'ναι αργά

Γίναν άγριες οι στροφές
ματωμένες οι αγκαλιές
και το μέλλον ασαφές
που κρυφοκοιτάμε
Φοβάμαι ότι'ναι αργά
Τώρα πια πονάμε
Φοβάμαι ότι'ναι αργά

Μοιάζει κάθε νέα αρχή
με μια κούρσα τελική
που ζητάει νικητή
κι εμείς παραπατάμε
Φοβάμαι ότι'ναι αργά

Δεν ορίζουμε εμείς
τις γραμμές της διαδρομής
δε μας έδειξε κανείς
τους δρόμους που τραβάμε
Φοβάμαι ότι'ναι αργά
Σαν άνεμος σκορπάμε
Φοβάμαι ότι'ναι αργά




Πρωτότυπο: "Le vent Nous Portera"
Ερμηνεία: Noir Desir
Διασκευή: "Φοβάμαι ότι είναι αργά"
Ερμηνεία: Αδριανός Νόνης
Στίχοι: Τάμμυ Τσέκου

Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

To Φλυτζάνι

Τα πρωινά ντυνόσουν πάντα βιαστικά
ο χρόνος έλεγες, ποτέ δε φτάνει
Έτρεχα στην πόρτα – φιλί στα πεταχτά -
στο κρεβάτι τα σεντόνια σου ζεστά
στο κομοδίνο κρύωνε το άσπρο σου φλυτζάνι

Το απόγευμα καθόμαστε αγκαλιά
τα πόδια σου ακουμπούσες στο ντιβάνι
οι μουσικές ακούγονταν αχνά
με λίγα λόγια πώς πήγε η δουλειά
κι ύστερα τσάι σου ‘φερνα στο άσπρο σου φλυτζάνι

Βραδιάζει κι άργησες να 'ρθείς απ’τη δουλειά
Σε πήρα στο τηλέφωνο – βουίζει πάλι
Ψάχνω το συρτάρι – δυο γράμματα ανοιχτά -
σε μια φωτογραφία μια άγνωστη γελά
Μέσα στα χέρια μου έσπασε το άσπρο σου φλυτζάνι

Θυμάμαι τη γιορτή που σου το χάρισα
μ’αγκάλιαζε σαν σώμα η ματιά σου
μου είπες τ’άλλα δώρα μοιάζουν άνισα
μέσα σ’αυτό θα πίνω την καρδιά σου

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

H Πτήση για Παρίσι

(πρωτότυπο:"Tu vuo fa l'Americano")

Μόλις άρχισε μία νέα ιστορία
της λέω πάμε βόλτα στη Γαλλία
πτήση πρωινή πριν απ’τις δέκα
κι ο δρόμος είναι πήχτρα απ’τις εφτά

Φεύγει η πτήση για Παρίσι
έχω αργήσει έχω αργήσει
το φολκσβάγκεν μου βογκά
Βγάζω φλας να στρίψω Σπάτα
μόλις γλύτωσα μια γάτα
μα θα φτάσω πιο αργά

Και στο ράδιο ροκ ‘ν ρόλ
Έχω βάλει διαπασών
σκέψου λέω θετικά
και τελικά
ίσως φτάσεις στις εννιά

Φεύγει η πτήση για Παρίσι
έχω αργήσει έχω αργήσει
μήπως πάω στο Ορλύ;
Η Air France πετάει πιο συχνά
οκέυ τελικά
Θα πετάξω γαλλικά

Φτάνω στο τσεκ ιν σαν τον αράπη
Ψάχνω γύρω νά ‘βρω το Μαράκι
Η τσάντα μου σε κύκλους να κινείται
και μήνυμα την τσέπη μου δονεί

Φεύγει η πτήση για Παρίσι
τα ‘χω φτύσει, τα’χω φτύσει
το Μαράκι πουθενά
στο ες εμ ες οι εξηγήσεις
ήρθαν λέει εξελίξεις
που της πήραν τα μυαλά

Χόρευε στο Rock 'n Roll
έτσι γνώρισε τον Πολ
έκατσαν στο ίδιο σταντ
και τελικά
έγινε ‘ουάν νάιτ σταντ’

Φεύγει η πτήση για Παρίσι
Με ‘χει στήσει, με ‘χει στήσει
μήπως πάω στο Ορλύ;
Με Air France πετούν πολλά τεκνά
οκέυ τελικά
Θα πετάξω γαλλικά!

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Ευγένιος Σπαθάρης (1924 - 2009)



Πολύχρωμες φιγούρες ζωγραφίσαμε,
παράγκα σε μιαν άκρη της οθόνης
τους φόβους μας στα χέρια σου αφήσαμε
με ήρωες ανθρώπινους να λιώνεις

Μικρύναν οι σκιές και μεγαλώσαμε
ξεχάσαμε του Αλέξανδρου το φίδι
άσπρο σεντόνι στα όνειρα απλώσαμε
οι γείτονες χαθήκαμε κι οι φίλοι

Στο φως σου οι σκιές που παρελάσανε
δε ζήσανε ποτέ μες στο σκοτάδι
τώρα ξεμακραίνουν - μα προφτάσανε
ν’αφήσουν της ζωής σου το σημάδι