Ποτάμι το πλήθος κυλάει στο δρόμοΧτυπάει το στήθος σε άτακτο χρόνο
Καυτός ο αέρας - καίνε τα μάτια
Όλα απόψε θα γίνουν κομμάτια
Πέφτει το βέλος - φτάνει το τέλος
με μια κιθάρα που αλυχτά
Ένα κορίτσι βγαίνει απ’το πλήθος
σηκώνει τα χέρια και τραγουδά
Ένας στρατιώτης μ' αστέρια στο στήθος
στέκει χαμένος και την κοιτά
Πού πήγαν αυτοί που σκοτώσαν το ήθος;
Αφήνει το πόστο και βγαίνει μπροστά
Φώτα στο πλήθος, επάνω στο τείχος
σπάνε το μίσος μ’ένα σφυρί
Αλλόκοτος ήχος - γκρεμίζεται ο μύθος
κι ο πρώτος του λίθος γυρνάει στη γη
Σε είκοσι χρόνια θα βγουν στα μπαλκόνια
και θα σου πούνε με πόζα και ύφος
πως ήταν αυτοί που ρίξαν το τείχος
μα μέσα στο πλήθος ήσουν κι εσύ
Αναρτήσεις
