ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΑΛΠΑΡΕΙ

ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΑΛΠΑΡΕΙ
"Σ'αυτό το ταξίδι που μαζί ξεκινήσαμε, ναύτες απαίδευτοι σε μπάρκο γενναίο, όλα με άγνωστα νερά θα μας μοιάζουν"

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

O γιος

Ήταν μονάχα έξι χρόνων
και στόχος έγινε των πόνων
στο μεροκάματο οι δικοί του
εκείνος σπίτι κι η αδελφή του.

Ψωμί ξερό για καλημέρες
το γκάζι μύριζε από μέρες,
η Μάρω ακόμα τραγουδούσε -
σε λίγο η μάνα θα γυρνούσε

Κάτι την έκανε να τρέχει,
όνειρο λέει είδε πως βρέχει
σε μαύρη γη ερημωμένη
και πως εκείνη ήταν κλαμμένη

Της έκλεισε ο παππάς το δρόμο,
σταυρό της έκανε στον ώμο
'μην πας' - της είπε - 'δε θ’αντέξεις
σαν από θαύμα ζει κι ο Αλέξης'

Ο γιος της έτρεξε με ορμή
σαν φλόγες φτάσαν στο κορμί
να σώσει τη μικρή ζωή του -
πώς να σκεφτεί την αδελφή του;

Πέρασαν χρόνια εικοσιδύο
ο Αλέξης ζει και για τους δύο
ψηλά σε ρόδες σηκωμένες
και σύριγγες κάτω σπασμένες

Σπίτι ο πατέρας ξενυχτάει
συχνά με το κρασί ξεχνάει
«Δεν έχω γιο, μόνο μια κόρη»
και ο Αλέξης πίσω απ' το στόρι.

Τάμμυ
21 Μαρτίου 2009

Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

To Ελ Ντοράντο των επώδυνων ηδονών

Άφησα μια χαραμάδα
και μπήκες με την ορμή τυφώνα
να σαρώσεις τις στρατιές
των επώδυνων ηδονών μου.

Αναρωτήθηκα αν είσαι αλήθεια
και μου έδειξες τις χαρακιές
απ’ τα σπαθιά στο κορμί σου.

Θέλησα να δω το πρόσωπό σου
και άπλωσες μπροστά μου
τις παλιές φωτογραφίες σου.

Όταν σε ρώτησα αν θα φύγεις κι εσύ
Είπες πως ήρθες να φυλάξεις
τις νύχτες τα όνειρά μου.

Έψαξα το τσαλακωμένο σεντόνι
και σε βρήκα αγκαλιά με τα πόδια μου.

Έπειτα ξύπνησα από την παγωνιά
του ανοιχτού παραθυρόφυλλου
που άφησες φεύγοντας βιαστικά.

13.04.08