
κρεπάλες έζησες πολλές, με γέλιο μεσ’τον πόνο.
Μάτια μου γκρίζα, καθαρά, κοιτάζεις με λαχτάρα
κι από φευγάτες συλλογές διαλέγεις τα τσιγάρα.
Αν η Ζωή ήταν τραγούδι, θα’βαζες εύθυμο ρυθμό.
Αν η αγάπη ήταν παιχνίδι, θα’ταν ατέλειωτο κρυφτό.
Ζεις τη ζωή σαν παραμύθι, δίχως αιτία και σκοπό.
Όλα μαζί σου μοιάζουν τύχη, γι αυτό γλυκά σε αγαπώ.
Εσύ ποτέ δε θα γεράσεις, ειν’ η ψυχή σου παιδική.
Εσύ ποτέ δε θα κοπάσεις, ρουφάς ενέργεια μαγική.
Κι όταν μια μέρα μεγαλώσεις σ’αυτή την όμορφη γιορτή,
όσα έχεις πάρει, θα’χεις δώσει. Τέλος δεν έχει η Ζωή.
Amy Macdonald - This Is The Life
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου