Και όσες φορές ταξίδεψα, ήταν στεριανό το ταξίδι
Καμιά θάλασσα δε χώρεσε τη μοναξιά μου
Και δεν ήθελα να χαλάσω το όνειρο - δεν ήθελα να πετάξω τη ζωή μου
'Ισως o γλάρος έρθει κάποτε, να με πάρει στα φτερά του ταξίδι
Έτσι, θα δω τη θάλασσα από ψηλά και θα την πιω όλη με τα μάτια
Μια ρουφηξιά
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Tα φτερά μου ανοίγω στον αέρα
ότι απομένει απ' τη ζωή είναι μια μέρα
είν' ένας κήπος με λουλούδια και με φίδια
δυό χελιδόνια που γυρνάν ξανά στα ίδια
Δεν έχω ιδέα αν ειδοποιείσαι για τις απαντήσεις...
Μου άρεσε η παράθεση.
Έτσι είναι: "ένας κήπος με λουλούδια και με φίδια"
Να είσαι καλά!
:)
Καλημέρα!
Τι ακριβώς εννοείς "αν ειδοποιούμαι για τις απαντήσεις;"
Περνάω από δω αλλά έχεις χαθεί...
Δημοσίευση σχολίου