Δειλινό

Κλειστό παράθυρο
απ΄έξω πέρασε
μικρή ζωή που μας προσπέρασε

Το σπίτι άδειο
ένα ναυάγιο στην πλημμύρα του κόσμου
κι άρωμα δυόσμου

σ’ενα φιλί που μου’χες δώσει μια φορά
και μ’ είχες σώσει -
σ’ είχα προδώσει

Η μέρα νύχτωσε
και με ξενύχτησε ένα σκυλί στο δρόμο
που αλλύχτησε

Χτυπάει το τζάμι
ποιος να'ναι - δεν περιμένω κανέναν τέτοια ώρα
ίσως η μπόρα

Ποιος δε φοβάται
το δειλινό που δεν αργεί
κι αιμορραγεί

Σε κάθε χτύπο
του ρολογιού είν’ η καρδιά ενός παιδιού
που αιμορραγεί-
μπροστά στο δειλινό