Τώρα που έμεινα μόνη

Τώρα που έμεινα μόνη,
και δε φοβάμαι πια πως θα σε χάσω,
ήρθε η στιγμή να ξεπεράσω,
να νιώσω, να αγγίξω και να ψάξω
ό,τι τις νύχτες τα όνειρα στοιχειώνει.


Ίσως τώρα που έμεινα μόνη,
κι η μοναξιά μου δεν είναι πια διπλή,
αντέχω να βλέπω τη μορφή
- καθρέφτισμα στην άδεια μου ψυχή -
της απουσίας σου στο άσπρο μου σεντόνι.

Μόνο τώρα που έμεινα μόνη,
νιώθω στ’αλήθεια πλέον δυνατή.
Και το ερώτημα δεν είναι πια “γιατί”.
Οι απαντήσεις είναι σ’άγραφο χαρτί
που ο έρωτας τα χνάρια του τυπώνει.