Μορφές

Πόσο σε ξέρω άραγε, ψυχής μου εραστή;
Ποιους δρόμους πήρες στη ζωή για να’σαι τώρα εσύ;
Πόσες αγάπες γνώρισες πριν μάθεις ν’αγαπάς;
Πόσες γυναίκες πλήρωσαν τα λάθη πριν εμάς;

Μορφές χορεύουνε γυμνές σ’ ερωτικό χορό,
σώματα που ενώνονται και φτιάξανε κλοιό.
Γυναίκες που αγάπησες μα άφησες να φύγουν,
εσύ που πάντα πίστευες ότι οι όρκοι λήγουν.

Πόσες φορές φοβήθηκες να δώσεις υποσχέσεις;
- τον εαυτό σου αρνήθηκες μόνο για να αρέσεις -
Αν και βαθιά τις ήθελες, τις έβλεπες σαν μάνες.
Παιδί και άντρας, πάλευες ενάντια σε Τιτάνες.

Μορφές χορεύουν γύρω σου μεθυστικό χορό,
κορίτσια που δε γνώρισαν το μέσα σου «εγώ».
Ν΄αγγίξουν μόνο άφησες το τζάμι του καθρέφτη,
μα όταν το μετάνιωσες σε είπαν ίσως ψεύτη.

Ποια δύναμη σε έστειλε σε άγνωστο νησί;
Πόσο μπορεί να άλλαξες, το ξέρεις μόνο εσύ.
Ποιος πόθος σε κρατάει στο δρόμο σου οδηγό;
Μορφές βλέπω στον ύπνο μου κάποιες φορές κι εγώ.

Μορφές χορεύουνε σκυφτές σε μυστικό χορό,
να δεις τα πρόσωπά τους χρειάστηκες καιρό.
Κι αν τ΄όνομά τους ξέχασες και γίναν όλες ένα,
πόσο πολύ τις πόνεσες δεν είπες σε κανένα.