"Στη χώρα του Ποτέ και του Πάντα"

Πίνουμε τη ζωή απ’ το ίδιο καλαμάκι.
Ρουφάμε τους χυμούς των επιθυμιών μας
με τη δίψα ναυαγών που ξέβρασε η θάλασσα.
Κοιταζόμαστε στα μάτια, και αντικρύζουμε
τον πιο όμορφο εαυτό μας.

Είμαστε δυο σιαμαία που γεννήθηκαν από ξένους φαλλούς
και μεγάλωσαν σε χωριστές μήτρες,
μονάχα για να μη θεωρηθεί η ένωσή μας αιμομιξία.
Είμαστε τα ‘εγώ’ που ξεχώρισαν το Ανδρόγυνο
σε δυο κομμάτια, για να ψάχνουν αιώνια την ηδονή
της ανακάλυψης.

Βάλε με στο γλυκό σου λήθαργο της ασύλληπτης ώρας
που φέρνει στο νου μόνο ό,τι γλυκά σε λυτρώνει.
Σπείρε με στους αγρούς των εύφορων ονείρων σου
και θέρισέ με τις νύχτες του χειμώνα που θα κρυώνεις.

Κράτα με πάνω σου, γύρω σου, μέσα σου.
Με χέρια απαλά χάιδευε τους φόβους μου.
Στη χώρα του “Ποτέ και του Πάντα” θα μοιραστούμε
τα στοιχειά μας και θα κλείσουμε πονηρά το μάτι στο σύμπαν.



Ελευθερία Αρβανιτάκη - "Ο τσαλαπετεινός του Wyoming" (κι όλα αρχίζουν αλλιώς)